Photos: Antonis Minas for the Office gallery
|
H έκθεση “To Express the Feelings of a Chair When We Sit on it” έχει δανειστεί τον τίτλο της από ένα κείμενο της σειράς “The Prestige of Terror” 2010 των Broomberg & Chanarin.
Η εν λόγω σειρά βασίστηκε σε μια φυλλάδα που είχε συνταχθεί από τον Αιγύπτιο υπερρεαλιστή George Henein σαν αντίδραση στη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα το 1945. Η «καρέκλα», στην εν λόγω φράση του G. Ηenein, είναι το άμεσο αντικείμενο της δράσης του ρήματος «κάθομαι». Θα μπορούσε να είναι ο ποιαδήποτε καρέκλα. Ωστόσο, στη φράση του υπερρεαλιστή, η καρέκλα, καθώς κάποιος κάθεται πάνω της, λαμβάνει κύριο ρόλο, εξαιτίας της δυνατότητάς της να αισθάνεται και να έχει τη δική της αντίληψη, μια ιδιότητα που υποβάλλεται πως υφίσταται, καθώς κάποιος κάθεται σε αυτή. Η φράση του G. Ηenein προβάλλει ακόμη μια άμεση προσταγή μέσα από την ενέργεια του ρήματος «να εκφράσεις» και το αποτέλεσμα αυτής της έκφρασης αποτελεί το περιεχόμενο της έκθεσης, με επιλογές έργων από τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη που προτείνουν ότι η εκάστοτε καρέκλα διεκδικεί θέση πρωταγωνιστική. Υπό την μορφή -ίσως -αντίστασης απέναντι σε όσους αγαπούν την «άνεση» και τη «μονιμότητα» της θέσεώς τους, διάλεξα μια σειρά από ασυνήθιστες καρέκλες / προσωπικότητες που χαρακτηρίζονται από ένα κατεξοχήν «ευαίσθητο νευρικό σύστημα». Οι δημιουργοί «προέβλεψαν» νομίζω για τον επισκέπτη να μην μπορεί εύκολα να τις προσπεράσει και να επαναπαυθεί όπως όταν κάποιος κάθεται σε μια καρέκλα και στη συνέχεια ασχολείται με κάτι άλλο. Καλείται, πλέον, να προβληματιστεί για μια κατάσταση με την οποία η ίδια η φόρμα τους τον φέρνει άμεσα αντιμέτωπο. Δεν θα υποστήριζα ότι είναι, λοιπόν, πάντα ευχάριστες και βολικές μια και το είδος τους δεν επιτρέπει σε κάποιον να εφησυχαστεί άμεσα.Nα σημειωθεί πως η παρουσία τους δεν είναι πάντα εκ πρώτης όψεως εμφανής αλλά υποβάλλεται, π.χ. η φωτογραφία του Mario Carbone, Dona in Osteria 1956. Διαφορετικές ως προς την τεχνοτροπία τους, συναντώνται σε αυτήν την έκθεση για ένα διάλογο. Η θέση αυτής της έκθεσης είναι σε μια, από τις οδούς της πρωτεύσας, η οποία διακόπτεται από τη νεκρή ζώνη, σε ένα οίκημα με αρχαίους τοίχους και πρόσοψη οκτώ αιώνων. Αποτελείται από δύο ιδιωτικούς χώρους, έναν ελληνο-κυπριακό και ένα τουρκο-κυπριακό, ο οποίος αν και εγκαταλείφθηκε το 1974, στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκε εξαιτίας της ύπαρξης μιας φυσικής πρόσβασης. Είναι ένας χώρος ανήσυχος τόσο εξαιτίας της περιοχής, όσο και λόγω του ιδιαίτερου ιστορικού του. Η επιλογή περιλαμβάνει έργα των: Nazgol Ansarinia Michelangelo Antonioni Francis Bacon Deepti Barth Χρήστος Θ. Μποκόρος Mario Carbone Broomberg & Chanarin Laurie Franck Αστέρης Γκέκας Απόλλωνας Γλύκας Bernhard Hosa Γλάυκος Κουμίδης Δημήτρης Μεράντζας Carol Christian Poell Επιμέλεια: Χρήστος Κυριακίδης, Αντώνης Μηνάς Φωτισμός: Τ. Α. Γκέκας Ειδικές ευχαριστίες στους: Marlborough Gallery / κ. Diana Borroughs, Green Art Gallery / κ. Yasmin Atassi, Lisson Gallery / κ. Ανδρέας Λεβέντης, Χρήστο Θ. Μποκόρο, Historical Archive of Photography in Cinema Enrico Appetito Εγκαίνια: Κυριακή, 02 Οκτωβρίου, 2016, 20:00 Διάρκεια: 02 – 22 Οκτωβρίου, Δευτέρα – Παρασκευή, 9:00 – 16:30 και με ραντεβού Μάνης 3, 1016 Εντός των τειχών Λευκωσία T +357 99 84 84 95, [email protected] |
In the Office’s exhibition “To Express the Feelings of a Chair When We Sit on it” borrows its title from a work of the 2010 Broomberg & Chanarin series, “The Prestige of Terror”, in which the work was based on a pamphlet written by the Egyptian surrealist George Henein in response to the Hiroshima atomic bombing.
“A chair”, in Henein’s own phrase, is the direct object of the verb “to sit”. Yet Henein’s proposition that the chair notices that it is being sat upon makes it into a kind of oblique and surreal subject. Henein’s phrase is also a command –“to express”, and as a result, its response to that command is exhibited in this selection of art works of Middle East and European artists that might anticipate the chair as a protagonist. The exhibition, curated by Antonis Minas and Christos Kyriakides, is located on one of Nicosia’s streets that are interrupted by the dead end of the buffer zone, in a building with ancient walls and an eight century old facade. It consists of two conjoined private spaces, one belonging to a Greek-Cypriot, the other to a Turkish-Cypriot. The Turkish-Cypriot property was left abandoned after 1974 and was later reused as a natural access to the space existing. Due to a death, the space was never utilized, with the exception of an ephemeral tenant that led to the looting of the infrastructure. All these factors were taken into account when creating the exhibition, as the the works that it hosts are considered within the wider location. Finally the space itself functions as a chair, as if it is the “seat” of the exhibition. The selection includes works from: Nazgol Ansarinia Michelangelo Antonioni Francis Bacon Deepti Barth Christos Th. Bokoros Mario Carbone Broomberg & Chanarin Laurie Franck Asteris Gkekas Apollonas Glykas Bernhard Hosa Glavkos Koumides Dimitris Merantzas Carol Christian Poell Curation: Christos Kyriakides, Antonis Minas Special lighting: T. A. Gkekas Special thanks: Marlborough Gallery / Ms. Diana Borroughs, Green Art Gallery / Ms. Yasmin Atassi, Lisson Gallery / Mr. Andreas Leventis, Christos Th. Bokoros, Historical Archive of Photography in Cinema Enrico Appetito Opening: Sunday, October 02, 2016, 20:00 Duration: October 02 – 22, Monday – Friday, 9:00 – 16:30 and by appointment Manis 3, 1016 Nicosia within the walls T +357 99 84 84 95, [email protected] |
